Job 31

CHAPTER 31

Job's Covenant

1διαθήκην εθέμην τοις οφθαλμοίς μου και ου συνήσω επί παρθένω 2και τι εμέρισεν ο θεός άνωθεν και κληρονομία ικανού εξ υψίστων 3ουαί απώλεια τω αδίκω και απαλλοτρίωσις τοις ποιούσιν ανομίαν 4ουχί αυτός όψεται οδόν μου και πάντα τα διαβήματά μου εξαριθμήσει 5ει δε ήμην πεπορευμένος μετά γελοιαστών ει δε και εσπούδακεν ο πους μου εις δόλον 6έσταμαι γαρ εν ζυγώ δικαίω ειδε δε ο κύριος την ακακίαν μου 7ει εξέκλινεν ο πους μου εκ της οδού ει δε και τω οφθαλμώ επηκολούθησεν η καρδία μου ει δε και ταις χερσί μου ηψάμην δώρων 8σπείραιμι άρα και άλλοι φάγοισαν άρριζος δε γενοίμην επί γης 9ει εξηκολούθησεν η καρδία μου γυναικί ανδρός ετέρου ει και εγκάθετος εγενόμην επί θύραις αυτής 10αρέσαι άρα και η γυνή μου ετέρω τα δε νήπιά μου ταπεινωθείη 11θυμός γαρ οργής ακατάσχετος το μιάναι ανδρός γυναίκα 12πυρ γαρ εστι καιόμενον επί πάντων των μερών ουδ΄ αν επέλθοι εκ ριζών απώλεσεν 13ει δε και εφαύλισα κρίμα θεράποντός μου η θεραπαίνης κρινομένων αυτών προς με 14τι γαρ ποιήσω εάν έτασίν μου ποιήσηται ο κύριος εάν δε και επισκοπήν τίνα απόκρισιν ποιήσομαι 15πότερον ουκ ως και εγώ εγενόμην εν γαστρί και εκείνοι γεγόνασι γεγόναμεν δε εν τη αυτή κοιλία 16αδύνατοι δε χρείαν ην ποτε είχον ουκ απέτυχον χήρας δε τον οφθαλμόν ουκ εξέτηξα 17ει δε και τον ψωμόν μου έφαγον μόνος και ουχί ορφανώ μετέδωκα εξ αυτού 18ότι εκ νεότητός μου εξέτρεφον ως πατήρ και εκ γαστρός μητρός μου ωδήγησα 19ει δε και υπερείδον γυμνόν απολλύμενον και ουκ ημφίασα 20αδύνατοι δε ει μη ευλόγησαν με από δε κουράς αμνών μου εθερμάνθησαν οι ώμοι αυτών 21ει επήρα ορφανώ χείρα πεποιθώς ότι πολλή μοι βοήθεια περίεστιν 22αποσταίη άρα ο ώμός μου από της κλειδός ο δε βραχίων μου από του αγκώνος συντριβείη 23φόβος γαρ κυρίου συνέσχε με από του λήμματος αυτού ουχ υποίσω 24ει έταξα χρυσίον εις ισχύν μου ει δε και λίθω πολυτελεί επεποίθησα 25ει δε και ευφράνθην πολλού πλούτου μοι γενομένου ει δε και επ΄ αναριθμήτοις εθέμην χείρά μου 26η ουχ ορώμεν ήλιον τον επιφαύσκοντα εκλείποντα σελήνην δε φθίνουσαν ου γαρ επ΄ αυτοίς εστι 27και ει ηπατήθη λάθρα η καρδία μου ει δε χείρά μου επιθείς επί στόματι μου εφίλησα 28και τούτό μοι άρα ανομία η μεγίστη λογισθείη ότι εψευσάμην έναντι κυρίου του υψίστου 29ει δε και επιχαρής εγενόμην πτώματι εχθρών μου και είπεν η καρδία μου εύγε 30ακούσαι άρα το ους μου την κατάραν μου θρυλληθείην δε άρα υπό λαού μου κακούμενος 31ει δε και πολλάκις είπον αι θεράπαιναί μου τις αν δώη ημίν των σαρκών αυτού εμπλησθήναι λίαν μου χρηστού οντος 32έξω δε ουκ ηυλίζετο ξένος η δε θύρα μου παντί ελθόντι ανέωκτο 33ει δε και αμαρτών ακουσίως έκρυψα την αμαρτίαν μου 34ου γαρ διετράπην πολυοχιλίαν πλήθους του μη εξαγορεύσαι ενώπιον αυτών ει δε και είασα αδύνατον εξελθείν την θύραν μου κόλπω κενώ 35τις δώη ακούοντά μου χείρα δε κυρίου ει μη εδεδοίκειν συγγραφήν δε ην είχον κατά τινος 36επ΄ ώμοις αν περιθέμενος στέφανον ανεγίνωσκον 37και ει μη ρήξας αυτήν απέδωκα ουθέν λαβών παρά χρεωφειλέτου 38ει επ΄ εμοί ποτέ η γη εστέναξεν ει δε και οι αύλακες αυτής έκλαυσαν ομοθυμαδόν 39ει δε και την ισχύν αυτής έφαγον μόνος άνευ τιμής ει δε και ψυχήν κυρίου της γης εκλαβών ελύπησα 40αντί πυρού άρα εξέλθοι μοι κνίδη αντί δε κριθής βάτος και επαύσατο Ιωβ ρήμασιν